کمال‌الدین ابوالعطاء؛ معروف به خواجوی کرمانی در سال ۶۸۹ هجری قمری، در استان کرمان به دنیا آمد. او از شاعران دوران مغول بوده و در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفت.
طبق نظر باستان شناسان، وی در سال ۶۷۹ هجری قمری دیده به جهان گشوده و از نوابغ ادبیات بوده است. وی در کرمان متولد می‌شود و در دوران جوانی علاوه بر تحصیل به مسافرت هم علاقه داشته است. به همین خاطر به کشورهایی نظیر بيت‌المقدس(فلسطین)، مصر، شام، حجاز و عراق سفر می‌کند. او مدتی در کشور بغداد زندگی می‌کند، سپس به ایران برگشته و به شهر شیراز میرود و مدتی از عمر خود را در جوار فردی به نام ابواسحاق می‌گذراند و از وجود ایشان بهره‌ها کسب می‌کند. همچنین ارتباط خوب و صمیمی با اشخاصی چون عماد فقیه کرمانی، سلمان ساوجی (سلمان ساوجی از شاعران قرن ۸ هجری‌قمری است و از قصیده‌سرایان و غزل‌گویان معروف ایران است)، عبید زاکانی ( خواجه نظام‌الدین عبیدالله که به عبید زاکانی شهرت داشته است شاعر و نویسنده‌ی طنز پرداز سده‌ی ۸ هجری قمری است) شیخ امین الدین بلیانی (شیخ امین‌الدین بلیانی کازرونی از عرفای قرن هفتم و هشتم هجری قمری است و در استان فارس سکونت داشته است.) و خواجه حافظ شیرازی (خواجه شمس‌الدین محمد‌بن‌بهاءالدین معروف به حافظ شیرازی و از شاعران بزرگ و نامداری است که در قرن ۸ هجری قمری زندگی کرده است.) داشته است و سرانجام در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز دارفانی را وداع گفت. آرامگاه خواجوی کرمانی در سال ۱۳۱۵ هجری قمری، توسط اداره ی فرهنگ استان فارس بنا شده است.
طبق اسناد برجای مانده، سازمان باستان شناسی استان فارس در سال ۱۳۳۷ هجری قمری، اتاقی را در بخش شمالی این بقعه طراحی و ساخته‌اند. جالب اینجاست که سردر این اتاق ۲ بیت از اشعار این هنرمند برجسته ی تاریخ به خط نستعلیق حک شده است. متن این غزل‌ها بدین شرح است ؛
معماری آرامگاه خواجوی کرمانی
بقعه‌ی خواجوی کرمانی معماری چشم گیری دارد. در قسمت پایین و بالای آرامگاه وی ۲ عدد ستون تعبیه شده و این مقبره در مکانی ساخته شده است که سقف ندارد. در میان این مکان تاریخی گوری وجود دارد که سطح روی آن منحنی شکل است. بر روی این گور نوشته‌ای حک نشده که بتوان تشخیص داد خواجو در داخل آن دفن شده است و تنها چیزی که روی این قبر به چشم می‌خورد آیه‌ای از سوره‌ی الرحمن است که محققان معتقدند به خط ثلث حکاکی شده و متن آیه این است؛ کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام.
