پاسارگاد
مجموعه‌ی باستانی پاسارگاد که یادگاری از دوران پرشکوه هخامنشی است، در شهرستانی به همین نام در استان فارس قرار دارد. از جمله سازه‌های تاریخی این مکان باید به مسجد پاسارگاد، باغ پادشاهی پاسارگاد، کاخ دروازه، کاخ بار عام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آرامگاه کمبوجیه، کاروانسرای مظفری و آب‌نماهای باغ شاهی اشاره کرد.
نمایش
تخت جمشید
تخت جمشید یا پارسه (یا پرسپولیس) نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان پیوسته، پایتخت باشکوه و تشریفاتیِ پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بوده‌است.
نمایش
آرامگاه خواجوی کرمانی
کمال‌الدین ابوالعطاء؛ معروف به خواجوی کرمانی در سال ۶۸۹ هجری قمری، در استان کرمان به دنیا آمد. او از شاعران دوران مغول بوده و در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفت.
نمایش
آرامگاه سعدی شیرازی (سعدیه)
سعدی در خانقاهی که محل زندگیش بود و اکنون آرامگاه اوست به خاک سپرده شده است. محسن فروغی معمار مدرن ایرانی طرح آرامگاه امروزی سعدی را در سال 1330 طراحی کرد.
نمایش
باغ جهان نما
باغ جهان‌نما بهشت کوچک زمینی شهر شیراز است که شکوه و زیبایی آن جلوه‌ای دیگر از باغ‌های سرسبز و پر گل شیراز را برای بازدیدکنند‌گان به نمایش می‌گذارد. ویژگی‌های منحصر به فرد جهان‌نما هر بیننده‌ای را شگفت‌زده می‌کند.
نمایش
باغ عفیف آباد
باغ عفیف آباد یکی از زیباترین باغ های تاریخی شیرازه. این باغ در دوره صفویه از باغ های مهم و گردشگاه پادشاهان بوده و در این دوران این باغ توسط شاهان صفوی مورد استفاده قرار می گرفته.
نمایش
شاه چراغ
شاه چراغ آرامگاهی معروف و متبرک است که امروزه به صورت یکی از مهمترین نقاط دیدنی شیراز تبدیل شده است. آرامگاه مربوطه محل خاکسپاری میر سید احمد، پسر امام موسی کاظم، امام هفتم شیعیان است و از اینرو زیارتگاه بسیاری از شیعیان گشته است. احمد بن موسی؛ پسر ارشد امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا(ع) در راه پیوستن به برادر خود به سوی خراسان بود ولی در راه توسط افراد مأمون، خلیفه عباسی، در شهر شیراز به شهادت رسید.
نمایش
آرامگاه حافظ شیراز (حافظیه)
خواجه شمس الدین محمد، حافظ شیرازی، یكی از بزرگترین شاعران نغزگوی ایران و از گویندگان بزرگ جهان است كه در شعرهای خود «حافظ» تخلص نموده است. در غالب مأخذها نام پدرش را بهاءالدین نوشته اند و ممكن است بهاءالدین _علی‌الرسم_ لقب او بوده باشد.